พญาไร้ใบ

“รัด” เด็กชายที่ถูกแม่บังเกิดเกล้านำมาทิ่งไว้ที่หน้าบ้านคหบดี เหตุเพราะหล่อนกำลังจะตายจึงทำเป็นต้องกระทำอย่างนี้ “คุณพู่กลิ่น” สาวโสดวัยสี่สิบต้นๆ เป็นผู้อุปการะเลี้ยงดู โดยมีพี่สาวและน้องสาวซึ่งต่างก็เป็นม่ายและไม่มีบุตร-ธิดาด้วยกันทั้งคู่ ด้วยความเวทนา “รัด” คุณพู่กลิ่นได้ทะนุถนอมเลี้ยงดูอย่างดี จนทำให้คนรอบข้างเกิดความไม่ชอบใจ พากันเกลียดชัง คอยรังแกทำให้ “รัด” หนีออกจากบ้านไปอยู่กับครูที่โรงเรียนด้วยวัยเพียงสิบขวบเท่านั้น

เวลาผ่านมาจนกระทั่ง “รัด” อายุสิบสี่ปีคุณพู่กลิ่นก็ล้มป่วยและเสียชีวิต ทำพินัยกรรมส่วนใหญ่ยกทรัพย์สินให้กับ “รัด” ยิ่งทำให้คนรอบข้างไม่พอใจมากเป็นทวีคูณ แต่ “รัด” ได้สัญญากับตัวเองและวิญญาณของคุณพู่กลิ่นว่าจะใช้เงินที่เขาได้มานั้นทำให้เกิดประโยชน์สูงสุด เขาตัดสินใจเดินทางไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ และกลับมาหลังเรียนจบปริญญาโท โดยมีความคิดสร้าง “สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า”

เรื่องราวต่างๆ ที่ทำท่าจะดี กลับเลวร้ายลงเมื่อ “รัด” ต้องทยอยขับไล่ผู้คนที่เคยอาศัยในบ้าน “สร้างสม” บ้านที่เขาเติบโตและได้รับเป็นมรดกออกไป ทำให้เกิดความแค้นเคือง จนเป็นสาเหตุของการปองร้ายหมายชีวิต ความดีของรัดที่เปรียบเสมือน “รากแก้ว” จะทำให้เขารอดพ้นการถูกปองร้าย และสามารถสร้าง “สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า” ได้สำเร็จหรือไม่